Gehoord tijdens excursie Zuidwaarts naar Londen op 11 april 2008:
Merkwaardig voorval. Tussen de middag genoten de bestuurders en ambtenaren van de Zuidelijke stadsdelen van Amsterdam, verenigd in Zuidwaarts, een Pakistaanse lunch in een restaurant, genaamd East is East. East is East, jawel, maar South is South. Want we waren op stap met de bestuurders van de zuidelijke stadsdelen van Amsterdam: Zuideramstel en Oud-Zuid. Om de hoek was Brick Lane. Even verderop strekte zich de Fringe uit, een gebied dat we later die middag zouden doorkruisen, op zoek naar voorbeelden van ruimtelijke strategieën voor transformatiegebieden in de randen van een grootstedelijk centrummilieu, in dit geval The City – het krachtigste financieel centrum van de wereld, tevens oude hart van de metropool Londen.
Vergelijk het gebied met De Pijp. Voor een stadsdeel als Oud-Zuid viel er dan ook veel te leren. Daar heeft men een plan ontwikkeld voor de Noord-Pijp. Hier in Londen maakten we later die middag via Mark Hutton van het stadsdeel waarin The Fringe is gelegen (Tower Hamlets), kennis met een heel scala aan denkbare strategieën. Hutton sprak als een dompteur die al jaren zijn vele kunsten vertoont in een hele grote kooi vol uitgehongerde roofdieren.
Wat viel er dan zoal te leren? Ik zou zeggen: heel veel. De overheid, in dit geval het stadsdeel, moet juist heel actief zijn in dit soort gebieden, en ze moet precies weten wat ze wil. Niks spontaans, maar keihard sturen. En daarin samenwerken met de centrale stad, want het precisiewerk van Hutton paste wonderwel in de megastrategieën van Design for London. Niet voor niets refereerden de vertegenwoordigers van de borough voortdurend aan de bedoelingen van de burgemeester, Ken Livingstone. En het doel was duidelijk: spannende, gemengde gebieden maken zonder de dynamiek eruit te halen. Dat is buitengewoon lastig, want de markt maakt uitsluitend monomilieus.
Geef een reactie