City of Opportunity

Gelezen in ‘The Power Broker’ (1975) van Robert Caro:

 Op een zonnige zondagmiddag reden we met de metro naar Queens, New York, om het grootste park van Robert Moses te bekijken. Een echte halte heeft Flushing Meadows niet, dus stapten we uit in Forest Hills. Vandaaruit liepen we in noordelijke richting door een laagbouwwijk van overwegend duur verbouwde bungalows. Daar, beneden ons, lag ineens Flushing Meadows, aangelegd in een voormalig moeras tevens vuilnisbelt, omzoomd door brede autosnelwegen. Welkom in Queens, welkom in de wereld van Robert Moses! Moses, de machtige directeur stadsontwikkeling van New York en liefhebber van autosnelwegen en stadsparken, realiseerde hier op het eind van zijn veertigjarige carriėre het grootste park van New York – anderhalf maal Central Park. Midden in Queens, wist Moses, betekent centraal in de metropool. Om het aan te leggen had de man twee grote Wereldtentoonstellingen nodig: die van 1939 en die van 1964, beide in New York gehouden. Na afloop lag in de barre locatie een megalomaan park met stadion, museum en paviljoens, goed bereikbaar per auto, maar niet met de  metro (want dan kreeg je maar arme mensen in je park). Het was zijn grote droom. Kosten destijds: 59 miljoen dollar.

Het paviljoen van New York City bleek in 1994 verbouwd door Rafael Vignoli. We namen er een kijkje. Binnen is nog altijd de enorme maquette van de metropool te zien die destijds, in 1964, op de Wereldtentoonstelling figureerde en die door honderd man in drie jaar tijd was gebouwd. Wat een ongelooflijke sensatie! Minutieus gedetailleerd ligt hier de machtigste stad ter wereld anno 1964 zoals de stadsbouwer die op het eind van zijn indrukwekkende carrière had afgeleverd in de schaal 1:1200. Tijdens de Wereldtentoonstelling kon men eroverheen vliegen in een gesimuleerde indoor helikoptervlucht van 9 minuten. Met een ‘God’s eye view’ ervoer men ‘The City of Opportunity’. We ervoeren het opnieuw. We zagen de modernistische metropool van 1964, groots, uitgestrekt, suburbaan, regelmatig, strak geregisseerd, keurig geordend. Iedereen moet ‘The Power Broker’ lezen, de maquette zien en dan beseffen dat die tijd voorbij is. Voorgoed voorbij.


Posted

in

by

Comments

Geef een reactie

Your email address will not be published. Required fields are marked *