Gezien op de tentoonstelling Andy Warhol ‘Other Voices, Other Rooms’ in het Stedelijk Museum op 18 december 2007:
Het oeuvre van Warhol is niet alleen ongelooflijk New Yorks. Het is ook de weergave van de metropool par excellence. Neem de film ‘Kitchen’ (1965), die indertijd veel kritische reacties kreeg. "Het was een ellende om ernaar te kijken," schreef Norman Mailer nadat hij de film gezien had. Het was de film waarmee Warhol de door hem ontdekte Edie Sedgwick de koningin van de Factory wilde maken. Aan Ronnie Tavel vroeg hij een script voor haar. "Iets in een keuken. Wit en schoon en plastic." Een geluidsman stelde zijn witte appartement beschikbaar en daar werd de film Kitchen in opgenomen. Samen met René Ricard en Roger Trudeau zit Edie in die kleine keuken aan een tafel en praat op een grotendeels onverstaanbare soundtrack over allerlei dingen. Aan het eind wordt Edie zonder duidelijke reden vermoord. Victor Bockris beschrijft in zijn biografie van Warhol dat de aanstichter de film "onlogisch, zonder motivatie of karakter en volslagen belachelijk; net het echte leven" had genoemd. Het leven, kortom, in een metropool.
Mailer zou hetzelfde over Kitchen opmerken. "Over honderd jaar zullen ze naar Kitchen kijken en de essentie zien van alle stomvervelende dagen die mensen ooit in een grote stad hebben doorgebracht, en dan zullen ze zeggen: ja, daar kwam de ellende op neer." We zijn nog niet honderd jaar verder, maar slechts veertig. En nu al heeft Mailer gelijk. Of volstrekt ongelijk, want Kitchen oogt fantastisch, bijna opwindend, in ieder geval vitaal.
Geef een reactie